الإمامُ الصّادقُ عليه السلام قال: قال رسول اللَّه صلي الله عليه و آله:
للمؤمنِ على المؤمنِ سَبْعَةُ حُقوقٍ واجِبَةٍ لَهُ مِن اللّه ِ عزّ و جلّ ، و
اللّه ُ سائلُهُ عَمّا صَنَعَ فيها : الإجْلالُ لَهُ
في عَيْنِهِ ، و الوُدُّ لَهُ في صَدرِهِ ، و المُواساةُ لَهُ في مالِهِ ، و أنْ يُحِبَّ لَهُ ما يُحِبُ لنَفْسِهِ، و أنْ يُحرِّمَ غِيبَتَهُ،
و أنْ يَعودَهُ في مَرضِ، و يُشَيّعَ
جَنازَتَهُ و لا يَقولَ فيهِ بعدَ مَوتِهِ إلاّ خَيرا .
«من لا یحضر،ج4، ص 398- الخصال، ٢٧/ 351»
امام جعفر صادقعليه‌السلام به نقل از
رسول الله صلی الله علیه و آله فرمودند:
مؤمن را بر مؤمن هفت حقّ است كه خداوند عزّ و جلّ آنها را بر او واجب كرده است
و خدا درباره آنها از او بازخواست مى‌كند: او را در چشم خود بزرگ شمارد، در دل دوستشبدارد، با مال و دارايى خود ياريش رساند، بر او همان پسنددكه بر خود مى پسندد، غيبت او را حرام شمارد، در بيمارى به عيادتشرود، در تشييعجنازه اش شركت كند و بعد از مرگ جز به خوبى از
وى ياد نكند.